મોહમ્મદ કાઝિમ : મુઘલ સમ્રાટ ઔરંગઝેબ(1618–1707)ના દરબારી તબીબ. તેઓ ફારસી ભાષાના કવિ પણ હતા. તેમનું ઉપનામ ‘સાહિબ’ હતું. તેમણે ‘આઇનાખાના’, ‘પરીખાના’, ‘મલાહતે અહમદી’, ‘સબાહતે યુસુફી’ તથા ‘કમાલે મોહંમદી’ નામના મસ્નવી કાવ્યો લખ્યાં હતાં. તેમણે અન્ય કાવ્યકૃતિઓનો એક સંગ્રહ ‘અનફાસે મસીહી’ નામે આપેલો છે. તેઓ પોતાના દીવાનને ઘણું મહત્વ આપતા હતા અને તેને પવિત્ર કુરાનની જેમ ઊંચા આસન ઉપર મૂકીને વાંચતા હતા. તે ઘણા સ્વકેન્દ્રી અને આત્મપ્રશંસક હતા. તે ઘણા અભિમાની હતા અને લોકો પાસેથી પ્રશંસાની અપેક્ષા રાખતા હતા. તેમણે પોતે ‘મસીહુલ બ્યાન’ જેવું ઉપનામ સ્વીકારી લીધું હતું. તેમના કાવ્યસંગ્રહમાં ઉચ્ચ અને નિમ્ન બંને કક્ષાની કવિતા જોવા મળે છે.
મેહબુબહુસેન એહમદહુસેન અબ્બાસી